Arkadaş habersiz, kız çaresiz, çocuk ise acımasızdı

[OqnStyLé]

Üç kişilerdi...
Bir aşkta üç kişi...
İkisi çaresiz
Biri habersiz...
Üç kalp var ortada
İkisi birbiri için çarpıyor
Biri onları izliyor...
Kız sevgilisi ve en iyi arkadaşıydı bu üçlünün adı...
Aslında o kadar güçlü ve kopmazdı asla bu üçlünün birbirlerine olan bağları
Evet sevgililerdi
Ve seviyorlardı birbirlerini…
Yâda kızın sevgililer sandığı zamanlar öyleydi
Ama asla bilemezdi sevgilisinin aslında en iyi arkadaşını sevdiğini
Aşklarını o kadar büyük sanıyordu ki

Sevdası sevgisi kendisi…

İkisi...
Buydu yaşamanın tanımı belki de kız için
Bir günahın gözyaşları kadar yüceydi aşk dediği…
Aşkı onunla yaşamak...
Onun için nefes almak...
O yoksa yok olmak...
Bunlardı işte kızın düşünceleri.
Çocuk ise kendisiyle savaş içindeydi...
Çaresizdi belki ama haksızdı da aynı zamanda
Zordu...
Çok zordu belki de kocaman bir aşkı küçücük bir kalbe sığdırmak
Ve o kocaman aşkı gizlemeye çalışmak...
İmkânsız bir boşluğun içinde sıkışıp kalmak...
Zordu tabi yaşadıkları…
Ama haksızdı...
Kız tarafından bir can vardı ortaya koyulan aşk uğruna...
Ölümüne giden bu yolda kendi başına kalacağını bilmeyen
Aslında en baştan beri tek taraflı olan bir aşk...
Kızın hiçbir zaman bitmeyeceğini sandığı bir sevda…
Bunlardan birisi sevgilisi diğeri en iyi arkadaşıydı sonuçta...
Bu aşk senin canını yakar diyenlere inat
Aldırmadan yaşıyordu aşkını...
En yakın arkadaş ise
Olup bitenlerden habersiz
Destekliyordu bu aşkı sonuna dek
Öğrenmeliydi artık genç kız canını yakacak gerçeği
Geç olmadan kararını vermeli
Ve baştan beri aslında yalan olan bu oyun bitmeliydi...
Genç kızın yerlere ve göklere sığdıramadığı hep gerçek sandığı aşkı
Artık cesaretini toplayıp kıza her şeyi açıkladı...
Kor muydu ateş miydi yalanmıydı yarmıydı bunları söyleyen...
Böyle bir yanlışa gerek varmıydı...
Arkadaş habersiz kız çaresiz çocuk acımasızdı...
Bitmişti işte...
Yere göğe sığmayan aşk bir anda yalan olup çıkmıştı...
Ayrılık gözyaşı dayanılmaz can acısı...
Kızın payına yalnızca bunlar kalmıştı...
O günden sonra kız ne aşka inandı ne hayata...
Kahkahaları bile sahteleşmeye başladı...
Sevinçlere karşı çıktı...
Ömrünü yok saydı...
Gidenin ardından bedeni değil belki ama yüreği hep yaralı kaldı...
Şimdi sorduğu tek soru belki de…

Böyle yalancı çekip gitmek varmıydı…
Arkadaş habersiz kız çaresiz çocuk ise acımasızdı…